INTEGRACJA PLASTYKI Z MUZYKĄ W SZKOLE
czyli... 
teoretyczne i praktyczne podstawy łączenia sztuk

             Dlaczego integrować?Jak integrować? Czy w ogóle integrować? Oto pytania, które pojawiły się, gdy tylko Ministerstwo Edukacji Narodowej wprowadziło połączenie muzyki i plastyki w postaci jednego, nowego przedmiotu SZTUKA.

              I chociaż nadal praktyka SZTUKI w szkole pozostawia wiele wątpliwości, to integracja muzyki i plastyki ma swoje głębokie uzasadnienie psychologiczne. Przemawiają za nią następujące argumenty:

• żadnej z tych sztuk nie można jednoznacznie określić, o czym decyduje fakt, iż oprócz w pewnym stopniu wymiernych, namacalnych wytworów w postaci melodii lub obrazu, zawierają one elementy natury emocjonalnej, procesy psychiczne (tworzenia i odbioru), które ze swej natury są niemierzalne;
• póki utwór nie zostnie wykonany, a obraz namalowany, jego koncepcja pozostaje jedynie w świadomości autora i dlatego wytwór muzyki czy plastyki potrzebuje odbiorcy;
• mamy więc do czynienia, tak w plastyce, jak w muzyce, z procesem komunikacji, gdzie twórca staje się nadawcą, jego dzieło-komunikatem, a meloman albo koneser sztuki-odbiorcą;
• dzieło plastyczne czy muzyczne, jako komunikat, poprzez odpowiedni warsztat artystyczny i różne środki wyrazu niesie, ze sobą informacje symboliczne, pełne umownych znaków, często treści niewerbalne;
• muzyka i plastyka mają ponadczasowy wymiar i przemawiają do nas językiem emocji, wrażeń i przeżyć estetycznych, który kształtuje wrażliwość i smak estetyczny, rozwija osobowość i wyobraźnię odbiorcy;